Geel-Wit ‘20 1 - FC VVC 1 Uitslag: 2 - 4 (2 - 2)

Allereerst excuses voor het ontbreken van het verslag van afgelopen zaterdag, maar leuke opa-verplichtingen hielden mij in Nieuw-Vennep en dat was achteraf maar goed ook.

Er werd in ieder geval gewonnen door onze boys in Haarlem Noord, tegen VVH Velsenoord en dat was broodnodig om in de race te blijven. De uitslag was benauwder dan gewenst liet ik mij vertellen, maar als je zelf verzuimt afstand te nemen, dan loop je altijd de kans op een zeper, oftewel puntverlies. Daarom was het de laatste minuten nog extra spannend, maar werd de zege in de tas mee naar Nieuw-Vennep genomen. Joes twee keer gescoord, uit mooie aanvallen, das krek mooi. Maar we zullen het ons toch makkelijker moeten gaan maken en kansen gewoon scoren, om sneller op safe te kunnen spelen.

Maar goed er dient zich toch een uitgelezen mogelijkheid om te oefenen. Op deze nogal winderige en dus ook frisse dinsdagavond stond de achtste finale van de Mid-West Cup op het programma. In de poule met Onze Gezellen, SVIJ en Spaarnwoude werd VVC eerste en ging samen met Spaarnwoude door naar de knock-out ronde. Daarin werden we, samen met Waterloo, HBC, Hoofddorp (zat en zon), Zandvoort, EDO en Geel-Wit ’20 vrijgeloot en daardoor dus gelijk naar de achtste finale, net als Geel-Wit overigens.

Met de bedoeling om vooral de mensen te laten spelen, die anders alleen voor invalbeurten in aanmerking komen, togen we dus naar Haarlem. Altijd lekker dat je als speler (én bezoeker) van een sportwedstrijd, ook weer eens mag bijdragen aan de Nederlandse idioterie die parkeerbeleid heet: Met een tariefje van € 4,00/uur, ben je na afloop in ieder geval weer twaalf euro armer, das toch bijna een pitchertje!!!!

Afijn, het is even betalen en een stukje lopen eer dat je op het speelveld bent, maar dan heb je ook wat….dachten we. Te laat beginnen kan er dan ook wel weer bij, die meter loopt toch door. Jesse speelde mee op het middenveld en ook Brian begon van quitte af aan. Mike er omheen als de bal afpakker, tenminste, dat was de bedoeling. Remco weer terug in de defensie waarin ook Daan en Daniël actief waren. Pechvogel deze avond was Yassine, die weliswaar in de basis startte, maar al snel geblesseerd de strijd moest staken.

Het niveau was belabberd, onrustig, rommelig, onverschillig en niet scherp, alle aanwijzingen en instructies ten spijt. Hierdoor kon Geel Wit de score openen, waarna Joes echter vrijs snel de gelijkmaker binnen schoot, al ging de Haarlemse goalie daarbij niet geheel vrij uit, om maar een understatement te gebruiken. Echter was dit niet het sein om een tandje bij te zetten. Een ingestudeerde hoekschop werd door de geel-witten uitstekend uitgevoerd en een apathische VVC verdediging keek allen maar toe. Toch kwamen we voor rust gelijk toen Donny onrust zaaide voorin en een eigen speler de bal achter zijn eigen doelman werkte.

Rust dus 2-2, maar van een spektakelstuk geen sprake. De tweede helft moest dus anders, maar vooral beter. VVC trok het initiatief wel meer naar zich toe, maar werd behoudens een paar afstandsschoten van Jesse niet echt gevaarlijk. We moesten wachten tot een kwartier voor tijd toen Donny een corner perfect op het hoofd van Marco deed belanden, die precies doet wat een spits moet: Tegendraads inknikken en de stand op 2-3 brengen, heerlijke goal!

Inmiddels waren Stef, Nima en Marwan gebracht voor meer impulsen en het was Nima die vlak voor tijd Joes prima wegstak. Joes omspeelde de keeper beheerst en scoorde de bevrijdende 2-4 en daarmee was het welk gedaan.

Benieuwd wie er nu uit de koker gaat komen, maar met onder andere Hoofddorp (zon), SCPB ’22, Bloemendaal en DSOV (om maar een paar mogelijke tegenstanders te noemen) nog in de race, zullen we in de kwart finales uit een ander vaatje moeten tappen om verder te komen.

Eerst op superzaterdag aanstaande proberen Jong-Hercules (weer) aan de zegekar te binden, om in ieder geval op koers te blijven in de competitie, dan praten we verder…

Sportieve groet en tot zaterdag aan de Montreallaan
AJ